วันที่ 19 พฤศจิกายน 2568  เฟชบุ๊ค Dhammakamala Bhikkhuni คาดว่าเป็นเฟชส่วนตัวของ “ภิกษุณี” รูปหนึ่ง ที่พำนักอยู่ในจังหวัดสงขลา ได้โพสต์ข้อความถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจตรวจสอบการดำรงอยู่ใน “ภิกษุณี” โดยอ้างถึงประกาศสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการคุ้มครองพระพุทธศาสนา พ.ศ. 2568 ซึ่งเป็นกฎหมายที่ประกาศใช้เมื่อวันที่ 6 พฤศจิกายน 2568 ว่า

ที่นี่ เกาะยอ  หนังสือระเบียบว่าด้วยการคุ้มครองพระพุทธศาสนา เซ็นต์ออกมาแค่เพียง 5 วัน ก็มีงานให้ตำรวจทำงานรายวันเลยทีเดียว ประเด็นสำคัญคือ ให้ตรวจสอบผู้หญิงบวชเป็นภิกษุณี ห่มจีวรเหลืองเหมือนพระภิกษุ (มันกลับมาอีกแล้ว) นี่คนร้องเรียนน่าจะรอโอกาสหรือจังหวะให้หนังสือฉบับนี้ออกมา เพื่อเป็นช่องทางในความหวังดีต่อศาสนาหรือเปล่า ?

ถ้ามองในมิติที่ดี ก็ต้องขอบคุณที่ทำให้มีโอกาสได้ไปแนะนำตัวให้หน่วยงานราชการอีกหน่วยหนึ่งทีได้ชื่อว่า เป็นหน่วยพิทักษ์ดูแลความสงบสุขของประชาชนในชีวิตประจำวัน นั่นคือ ตำรวจ ก็ปกติภิกษุณีอย่างเราวันๆนึงก็ไม่มีอะไรต้องไปข้องแวะกับหน่วยงานนี้ เลยลืมไปว่า คงต้องไปรายงานตัวหรือเปล่า ?

เจ้าหน้าที่มาแจ้งว่า ได้สอบถามไปยังสำนักพุทธประจำจังหวัด ไม่มั่นใจว่าตอบยังไง เพราะไม่ได้อยู่ในช่วงนั้น แต่ที่น้องๆแจ้งว่า สำนักพุทธตอบตำรวจว่า ” ภิกษุณีในไทยไม่มี ” (มันเป็นปัญหาที่ละเอียดอ่อน) ตำรวจจึงต้องมาตรวจสอบตามหน้าที่….

ปัญหาของภิกษุณีไทย เดิมทีก็มีการผลักดันมานานนับหลายปี จนดูเหมือนสถานการณ์ดีขึ้น ดูเหมือนคนเข้าใจ ดูเหมือนอยู่ในสังคมได้ปกติ แต่ความเป็นจริงคือผงที่ซุกไว้ใต้พรมอันลายสวย

ต้องขอบคุณคนร้องเรียน ที่ทำให้ปัญหานี้ต้องถูกดึงขึ้นมาอีกครั้ง เพราะดูเหมือนหลายๆคนลืมไปแล้ว หรือแม้แต่ภิกษุณีเองก็ไม่คิดว่าจะเป็นผลกระทบอีกระลอกจากระเบียบล่าสุดนี้

อีกมุมที่ทำให้เห็นได้ชัด(อาจจะเป็นมุมร้ายไปนิด) อีกว่า มีคนที่คิดจะจ้องทำร้ายบริษัทหนึ่งของพระพุทธศาสนาให้ดับสูญ (โดยเฉพาะเจาะจงต้องเป็นที่เกาะยอ) หรือ พยามสร้างความขัดแย้งในบริษัทแต่ล่ะบริษัทในศาสนาให้ขัดแย้งกันเองหรือเปล่า ? หรือจะใช้ภิกษุณีเป็นเหยื่ออย่างใดอย่างหนึ่ง ?
ผู้ที่จะให้คำตอบได้เป็นใคร ? ปัญหาทางธรรม แก้จบด้วยทางธรรม แต่ปัญหาทางสังคมโลกๆนี้จะจบอย่างไร ? รบกวนขอความเมตตาผู้รู้ชี้แนะแนวทางด้วยค่ะ…