วันที่ 23 พฤษภาคม 2568 พระราชบัณฑิต ป.ธ.9 วัดธาตุทอง พระอารามหลวง กรุงเทพมหานคร เจ้าคณะภาค 10 (ธรรมยุต) ซึ่งดูแลปกครองคณะสงฆ์คณะสงฆ์ธรรมยุต 6 จังหวัดประกอบด้วย จังหวัดอุบลราชธานี, จังหวัดยโสธร, จังหวัดศรีสะเกษ, จังหวัดนครพนม, จังหวัดมุกดาหาร และจังหวัดอำนาจเจริญ ได้ออกประกาศ ห้ามพระภิกษุในเขตปกครองสวดปาฎิโมกข์ด้วยภาษาไทยหรือภาษาอื่น ๆ หลังมีกระแสข่าวบางสำนักหรือบางวัด มีการสวดปาฎิโมกข์ด้วยภาษาไทย พร้อมยกพุทธบัญญัติห้ามภิกษุจำพรรษาในอาวาสที่ไม่มีภิกษุสวดปาฏิโมกข์ได้ดังนี้

ประกาศห้ามคณะสงฆ์ในเขตปกครองภาค 10 (ธรรมยุต) มิให้ทำสังฆกรรมสวดปาติโมกข์ด้วยเสียงคำแปลเป็นภาษาไทยหรือภาษาอื่น ๆ นอกไปจากภาษาบาลีพุทธบัญญัติ ท่านที่ฝ่าฝืน ไม่ชื่อว่าเป็นผู้ทำสังฆกรรม อีกทั้งยังไม่ชื่อว่าเป็นผู้วิปริตจากพระธรรมวินัย แต่เป็นผู้มีชื่อว่ากำลังทำพระธรรมวินัยให้วิปริตไปจากมติเถรวาท พร้อมยก พุทธบัญญัติห้ามภิกษุจำพรรษาในอาวาสที่ไม่มีภิกษุสวดปาติโมกข์ได้ ความว่า ภิกษุทั้งหลาย ก็ในประเด็นเรื่องนี้ ภิกษุโง่เขลา ไม่ฉลาด หลายรูปด้วยกัน อยู่จำพรรษาในอาวาสแห่งหนึ่ง พวกเธไม่รู้อุโบสถ หรือวิธีทำอุโบสถ ไม่รู้ปาติโมกข์หรือวิธีสวดปาฎิโมกข์ ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่านั้น ควรส่งภิกษุรูปใดรูปหนึ่งไปอาวาสใกล้เคียงพอที่จะกลับมาพ้นวันนั้น หากได้ภิกษุเช่นนั้นนั่น นั่นเป็นการดี หากไม่ได้ พึงส่งภิกษุรูปหนึ่งไปกำหนดเวลาภายใน 7 วัน ด้วยสั่งว่า ไปเถิดท่าน ท่านเรียนปาฎิโมกข์โดยย่อหรือโดยพิศดารได้แล้วจงกลับมา หากได้ภิกษุแบบนั้นนั่น นั่นเป็นการดี หากไม่ได้ภิกษุเหล่านั่น ไม่พึงอยู่จำพรรษาในอาวาสนั่น หากขืนอยู่จำพรรษา ต้องอาบัติทุกกฎ