“ผู้เขียน” แบ่งพระภิกษุในประเทศไทยออกมา 4 กลุ่มใหญ่ ๆ คือ กลุ่มพระป่า กลุ่มพระบ้าน กลุ่มพระเมือง และ กลุ่มพระกรุง ใน 4 กลุ่มนี้  2 กลุ่มหลังคือกลุ่มที่มีบทบาทมากที่สุดในการขับเคลื่อนกิจการพระพุทธศาสนาและภารกิจของคณะสงฆ์ ส่วนพระป่าและพระบ้าน ท่านไม่ค่อยได้ยุ่งเกี่ยวกับภารกิจของคณะสงฆ์ 6 ด้านสักไร รวมทั้ง ไม่ได้มีบทบาทในด้านการศึกษา การเผยแผ่ หรือแม้กระทั้งสัมพันธ์กับสังคมภายนอก โดยเฉพาะภาครัฐ มากนัก!!

เดิมพระภิกษุสงฆ์ท่านยึด “พระวินัย” เป็นเกราะป้องกันตนเอง ปัจจุบันความเป็น “พระภิกษุ” คำนึงถึง “พระวินัย” ยังเดียวไม่ได้แล้ว เพราะ “รัฐ-สังคม” ใช้ “กฎหมาย -จารีต” เป็นเครื่องมือเข้ามา “ควบคุม” การเป็นอยู่ของพระภิกษุด้วย

“ผู้เขียน” ร่วมงานกับคณะสงฆ์สัมผัสกับพระภิกษุหลากหลาย ยุคนี้ทุกรูปบ่นตรงกันว่าเป็นพระ “อยู่ยาก”  ส่วนชีวิตฆราวาส หากไม่ละเมิดกฎหมาย “อยู่สบาย” 

เหตุที่พระอยู่ยาก เพราะ ถูก “ตำรวจ- สื่อ-นักวิชาการ” บางคนบางกลุ่มด้อยค่า ประโคมข่าว ยังกับพระภิกษุเป็นที่เพาะเลี้ยง “อาชญากร”

ยุคนี้!!  ชีวิตพระภิกษุแม้ไม่ “ละเมิดพระวินัย”  แต่เกิดพลาดไปทำผิด กฎหมายบ้านเมือง เช่น เจ้าอาวาสใช้เงินผิดประเภท ใช้เงินผิดวัตถุประสงค์ แม้ตั้งใจดี มีสิทธิ “ถูกจับสึก” ง่าย ๆ หรือบางครั้งละเมิดพระวินัย เช่น ดื่มเหล้า กินข้าวตอนเย็น ขับรถ  แม้ทาง “พระวินัย” เป็นอาบัติเล็กน้อย แต่ทางโลกเกิดเป็นข่าวขึ้นมา หลายเป็นประเด็น “โลกวัชชะ” ให้ จับสึกอย่างเดียว!!

ยุคนี้ “พระภิกษุ” อยู่ลำบาก มี “พระเถระผู้ใหญ่” ตั้งข้อสงสัยว่า หมดยุค “ไพร่ฟ้า หน้าใส” แล้ว ขนาดพระภิกษุ ผู้ที่ถูกขนานนามว่า “เนื้อนาบุญ” อยู่ในศีลในธรรม ที่ได้ชื่อว่าเป็นแหล่ง “สังคมคนดี” มากที่สุด ยัง  “ถูกดูแคลน” ขนาดนี้

ทุกวันนี้มองใบหน้าพระภิกษุ หน้าตาเศร้าหมองกันถ้วนหน้า!!

เครียดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถูก “นักวิชาการ สื่อมวลชน” ด้อยค่า หาทาง จะล้มความเป็น “สถาบันหลัก” ของชาติให้จงได้

หลังจากก่อนหน้านี้ มีทั้ง “นักการเมือง นักวิชาการ กลุ่มเยาวชน” พยายาม “ด้อยค่า” คิดเปลี่ยนแปลงสถาบันหลักของชาติ  หรือด้วยค่าทหารว่า “ทหารมีไว้ทำไม”

ยุคนี้!! คนที่ไม่เห็นคนค่าของสถาบันสงฆ์ แอนตี้พระสงฆ์ คงตั้งคำถามเหมือนกันว่า พระสงฆ์มีไว้ทำไม!!

“ผู้เขียน” ติดตามการตรวจสอบ “วัด-พระภิกษุ” ของเจ้าหน้าที่รัฐ หากให้เป็นดังที่ “กลุ่มนี้” ต้องการ ในจำนวนวัด 42,000 วัด เหลือ อาจเหลือเจ้าอาวาส ไม่ถึง 5,000 วัด เพราะ “ผิดหมด”

เนื่องจากเดิม..เราอยู่ได้ด้วย “พระวินัย” และการตรวจสอบของชาวบ้าน

ไม่มี “กฎหมาย” หยุมหยิม เข้ามา “แทรกแซง” องค์กรคณะสงฆ์แบบนี้

การคงอยู่ของ “เจ้าอาวาส” ไม่ได้มี “ภาระหน้าที่” นั่งสมาธิ สวดมนต์ภาวนายังเดียว ทุกวันนี้เจ้าอาวาส “ส่วนใหญ่” ทำหน้าที่ ทำหน้าที่ ส่ง “พระเณร -เด็กวัด” เรียนหนังสือ สงเคราะห์ประชาชน สร้างบ้านคนยากไร้ ดูแลคนชรา ป่วยติดเตียง ให้ทุนการศึกษา หรือแม้กระทั้งสงเคราะห์ “หน่วยงานรัฐ” ที่แบมือมาขอ..เพราะรัฐไม่มีงบประมาณให้

“ผู้เขียน” ได้ยินเจ้าอาวาสบางวัดในกรุงนี้แหละบอกว่า ที่วัดเป็นหนี้ค่าไฟฟ้า – ประปาอยู่ หลายเดือน เพราะไม่มีเงิน การที่ ตำรวจ สื่อมวลชน ประโคมข่าวพระ จริงเกินควร กระทบไปหมด!!

“ผู้เขียน” ยุให้ “เจ้าอาวาส” ยุคนี้อยู่นิ่ง ๆ “ปิดวัด” ไม่ต้องไป “จัดกิจกรรม” อะไรต่อไปอีกแล้ว   “เปิดวัด” เฉพาะ วันสำคัญ ทางศาสนา เช่น วัน วิสาขบูชา วันมาฆบูชา วันเข้าพรรษา วันพระ  เท่านั่นพอ

หรือหากอยู่ไม่ไหวก็..สึก