วันที่ ๒๓ สิงหาคม ๖๕ เฟชบุ๊ค ทองย้อย แสงสินชัย หรือ พลเรือตรีทองย้อย แสงสินชัย อดีตผู้อำนวยการกองอนุศาสนาจารย์ กองทัพเรือ ผู้ประพันธ์กาพย์เห่เรือในขบวนพยุหยาตราชลมารค ได้โพสต์เฟซบุ๊คส่วนตัวว่า “ผลิตคนทำงานกันมั่งเถอะเจ้าข้า!  อย่าผลิตแต่คนสอบได้อย่างเดียว เวลานี้การเรียนพระปริยัติธรรมแผนกบาลีของคณะสงฆ์กำลังหลงทาง คือเรียน-สอนโดยมุ่งไปที่การสอบได้ แต่แทบจะไม่ได้สนใจเรื่องความรู้จริง  พูดอย่างนี้ก็คงจะถูกแย้งได้    คือแย้งว่า เราไม่ได้เรียน-สอนเพื่อให้สอบได้อย่างเดียว แต่เราเรียน-สอนเพื่อให้ได้ความรู้ด้วย และเมื่อมีระบบสอบ คนเราก็ต้องมุ่งหวังจะสอบได้ เป็นเรื่องธรรมดา ไม่ควรจะยกขึ้นมาว่าอะไรกัน (คนพูดเอง เมื่อตอนเรียนก็มุ่งสอบได้ไม่ใช่รึ อย่าลืมสิ!)

น้อมรับคำแย้งขอรับ!  แต่ก็ยังขอยืนคำเดิมคือ เรามุ่งไปที่การสอบได้เป็นสำคัญ  ทุกวันนี้เราเรียน-สอนบาลีโดยมุ่งไปที่

สอบได้เป็นหลัก  ความรู้เป็นรอง    การเอาความรู้ไปทำงานเป็นที่โหล่

ขอพูดใหม่ก็ได้ คือพูดว่า ทุกวันนี้เราเรียนบาลีเพื่อผลิตคนสอบได้ แต่ไม่ได้ตั้งใจผลิตคนทำงาน

สอบได้ จะมีความรู้หรือไม่มี ข้ามประเด็นนี้ไปก่อน ยกประโยชน์ให้-โดยถือว่า เมื่อสอบได้ก็พิสูจน์ว่าต้องมีความรู้ มองในแง่ดีกันไว้ก่อน

แต่ประเด็นสำคัญอยู่ตรงที่ว่า เรามุ่งผลิตแต่คนที่สอบได้ (และมีความรู้) แต่เราไม่ได้มุ่ง-หรือไม่มีนโยบาย-ที่จะผลิตคนออกไปทำงาน

เรายังคงยึดหลักเดิม-ที่เชื่อกันว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง-คือส่งให้ถึงฝั่งคือสอบได้เท่านั้น ต่อจากนั้นเขาจะไปทำงาน หรือไปทำอะไร หรือไม่ทำอะไร ควรเป็นไปตามอัธยาศัย

เพราะยึดหลักอย่างนี้   เราจึงมีคนที่สอบได้หรือเรียนจบแล้วอยู่มากพอสมควร  มีงานที่รอให้คนทำอยู่มากเกินสมควร แต่ไม่มีคนทำงาน

เข้าใจตรงกันนะครับว่า คำว่า “งาน” ที่ว่านี้คือ –

(๑) ศึกษาค้นคว้าพระไตรปิฎกอรรถกถาฎีกาอาจริยมติ จนได้ความรู้ที่ถูกต้องในเรื่องนั้นๆ

(๒) เอาความรู้ที่ถูกต้องนั้นมาประพฤติปฏิบัติขัดเกลาตนเอง

(๓) แล้วเอาความรู้นั้นไปแก้ปัญหาคาใจของสังคมว่าอะไรถูกอะไรผิด อย่างไหนถูกอย่างไหนผิด เป็นผลให้สังคมมองพระพุทธศาสนาถูกต้องตรงกับหลักคำสอนที่แท้จริง

เหตุผลต้นเค้าต้นเดิมแท้ของการเรียนบาลีอยู่ที่ ๓ ข้อดังกล่าวนี้

แต่ผลที่ปรากฏคือ เราผลิตคนเรียนจบไปเป็นอันมาก แต่ไม่มีคนทำงานเพื่อให้เกิดผลดังว่านี้

ดูที่ข้อต้นข้อเดียว ก็จะเห็นผลเป็นศูนย์  สังคมสงสัยแคลงใจเรื่องอะไรเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา

ไม่มีคำตอบ ไม่รู้ว่าจะไปหาคำตอบที่ไหน  ทุกคนทุกฝ่ายเงียบสงบ นิ่งเฉย

(อ้างว่าไม่ใช่หน้าที่ อ้างอีกด้วยว่า คนใหญ่ๆ กว่าเราเขายังไม่ทำ เราตัวเล็กแค่นี้จะไปทำอะไรได้!)

ข้อต้นคือปากทาง   อีก ๒ ข้อคือกลางทางและปลายทาง  เมื่อปากทางไม่ปรากฏเสียแล้ว   กลางทางและปลายทางก็มองไม่เห็นไปด้วย  ผมจึงว่าเราเรียนบาลีกันแบบหลงทาง

ผลิตคนสอบได้ (และมีความรู้)  แต่ไม่คิดจะผลิตคนทำงาน เราประสบความสำเร็จดีมาก คือผลิตคนสอบได้เป็นจำนวนมาก และเราก็มีงานที่รอคนทำอยู่มากกว่ามาก

แต่คนทำงาน-คือศึกษาค้นคว้าพระไตรปิฎกอรรถกถาฎีกาอาจริยมติ จนได้ความรู้ที่ถูกต้องในเรื่องนั้นๆ มีเปอร์เซ็นต์เป็นศูนย์   ผลิตคนทำงานกันมั่งเถอะเจ้าข้าเอ๊ย!

พลเรือตรี ทองย้อย แสงสินชัย

๒๓ สิงหาคม ๒๕๖๕   เวลา ๑๕:๒๘