เมื่อ พ.ศ. 2403 รัชกาลที่ 4 ทรงออกประกาศเรื่อง “ประกาศห้ามพระสงฆ์ไม่ให้บอกบ้ายแทงหวยแลประพฤติอนาจาร“ (ประชุมประกาศรัชกาลที่ 4 ภาค 5) เพื่อควบคุมพระสงฆ์สามเณรที่่กระทำตัวไม่เหมาะสมหลายประการ ที่เกี่ยวกับ “หวย” ทั้งใบ้หวย เล่นหวย รวมถึง ปลอมเป็นคฤหัสถ์ กินเหล้า และเที่ยวกลางคืน ฯลฯ
สำหรับเรื่องพระสงฆ์ใบ้หวยนี้ ในประกาศอธิบายไว้ว่า “แต่ครั้งก่อนพระราชาคณะผู้น้อยผู้ใหญ่ท่านประชุมกันปฤกษาโทษว่า พระภิกษุสามเณรบอกบ้ายแทงหวยเปนการใกล้อุตริมนุษย์ธรรมอยู่ เหตุไม่รู้ว่ารู้ไม่เห็นว่าเห็น ทั้งเปนภัณฑไทยใกล้อทินนาทาน (หมายถึง การขโมยหรือการลักทรัพย์) เหตุเขาเสียทรัพย์ทั้งสองฝ่าย ไม่เอาไว้ร่วมสงฆกรรมทำอุโบสถธรรมต่อไปให้สึกเสีย”
แต่สำหรับพระสงฆ์สามเณรที่ชอบเล่น “หวย” หรือ “แทงหวย” นั้น เห็นว่าเป็น “สเตกิจฉา” หมายถึง อาบัติที่ยังพอเยียวยาหรือแก้ไขได้ โดยให้ว่ากล่าวสั่งสอนก่อนเป็นขั้นต้น แต่หากขืนกระทำการแทงหวยต่อไปอีกก็จะให้สึกเสีย และกำหนดไว้ว่า หากมีพระสงฆ์สามเณรกระทำตัวเป็นนักเลง บอกใบ้แทงหวยเกิดขึ้น ณ อารามใดๆ จะให้ลง “ทัณฑกรรม” (หมายถึงการลงโทษ) พระราชาคณะ พระครูถานานุกรม เจ้าคณะ เจ้าอธิการในพระอารามนั้นๆ และจะถวาย “ทัณฑกรรม” เจ้าประคุณผู้ใหญ่ด้วย
Leave a Reply