วันจันทร์ที่ 11 ตุลาคม 2564 น.ส.ปารีณา ไกรคุปต์ ส.ส.ราชบุรี พรรคพลังประชารัฐ แชร์โพสต์เกี่ยวกับพระมหาสมปอง พร้อมระบุว่า สึกเถอะมรึง

“เต้ มงคลกิตติ์”ฝากถึงสั้น ๆ “ไม่ไหวก็มาเป็นฆราวาส”

นายมงคลกิตติ์ สุขสินธารานนท์ หรือ “เต้ มงคลกิตติ์” ส.ส.บัญชีรายชื่อ พรรคไทยศรีวิไลย์ ได้โพสต์ถึงประเด็นนี้ว่า ” พระมหาสมปอง ถ้าอึดอัดอยู่ไม่ไหว ก็มาเป็นฆราวาส การเป็นพระก็มีสุขทุกข์ปะปนกัน การเป็นฆราวาสก็มีสุขทุกข์เช่นกัน การเป็นทุกข์เพราะเราไม่วาง ถ้าวางก็ไม่ทุกข์ สุขและทุกข์ จะอยู่กับเราไปตลอด ”

“ส.ว.วันชัย”ชี้เทศนากัณฑ์การเมืองไม่ใช่กิจของสงฆ์

นายวันชัย สอนศิริ สมาชิกวุฒิสภา โพสต์ขัอความในเพจเฟซบุ๊ค “ทนายวันชัย สอนศิริ” เตือนสติ พระมหาสมปองและพระมหาไพรวัลย์ว่าด้วยหลักธรรมะกับการเมือง โดยระบุว่า

มหาสมปองร้องไห้…

ธรรมะกับการเมืองต่างกัน ธรรมะเป็นของบริสุทธิ์ เป็นของกลางๆ ใสสะอาด ไม่มีคนรักคนเกลียด ไม่มีสีมีฝ่าย มีแต่สายธรรมะ แต่การเมืองเป็นเรื่องของอำนาจ เต็มไปด้วยโลภ โกรธ หลง ห้ำหั่นซึ่งกันและกัน มีสีมีฝ่ายทั้งในสภาและนอกสภา มีคนรักคนเกลียด คนชอบคนไม่ชอบ ใครที่ยืนอยู่สายธรรมะจะยืนได้อย่างอยู่ยงคงกระพัน แต่การเมืองผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เร็วหรือช้าก็อยู่ที่คนๆนั้น บางคนก็ดับไปเลย… นี่คือสัจธรรมของธรรมะและการเมือง

พระคือสัญลักษณ์ของธรรมะ ผู้เผยแผ่ธรรมะอย่างใสบริสุทธิ์ แต่ละองค์ทั้งในอดีตและปัจจุบันถ้ายืนหยัดอยู่กับธรรมะอย่างแท้จริงจะเป็นอมตะนิรันดร์กาล หลวงปู่มั่น หลวงตามหาบัว หลวงพ่อพุทธทาส หลวงพ่อปัญญา และอีกหลายๆองค์ก็มีให้เห็นเป็นตัวอย่าง แต่พระองค์ไหนที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับการเมือง ไม่ว่าจะเหลืองหรือแดง จะเทศนาธรรมะสุดยอดขนาดไหน ดังขนาดไหน ในที่สุดก็ไปไม่รอด ถูกจับสึกไปแล้วก็มี ที่ยังอยู่ก็ต้องเงียบๆและหายไป

พส.สมปองกับพส.ไพรวัลย์ ลองพิจารณาดูเอาก็แล้วกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ถ้าเป็นสายธรรมะเพียวๆก็คงไม่มีเรื่องอะไร ไม่ต้องร้องไห้หูตาแดงแต่อย่างใด เพราะธรรมะไม่เคยทำให้ใครร้องไห้ แต่การเมืองทั้งเจ็บปวดทั้งร้องไห้ ถึงกับตายก็มี ลำพังแค่ตลกโปกฮา เทศนาสนุกสนานคงไม่มีใครว่าอะไรเพราะพระนักเทศน์นักแหล่ที่เลอะเทอะเปรอะเปื้อนมากกว่า 2 พส.ก็มีตั้งเยอะแยะ แต่เขาก็ไม่เป็นอะไร ที่สองพส.เป็นเช่นนี้ก็เพราะไปยุ่งการเมือง ไปเหน็บการเมือง ไปเสียดสีการเมือง เอาใจวัยรุ่นกับการเมืองจนเลยเถิด บางครั้งก็ว่าคนนั้นคนนี้ตรงๆ ก็คนการเมืองก็รู้อยู่แล้วว่ามันมีทั้งคนรักคนเกลียด ก็ต้องยอมรับผลที่เกิดขึ้น ไม่อยากร้องไห้ ไม่อยากเจ็บปวดก็ใช้ธรรมะเพียวๆอย่างเดียวสิครับ… ตัวเราเองเท่านั้นที่จะรู้และชี้ผิดชี้ถูกได้ด้วยตัวเอง