นับจากนี้ไปเป็นต้นไป..ชาวพุทธเราคงได้เห็นบทบาทของ มหาสมปอง นครไธสง และ มหาไพรวัลย์  วรรณบุตร ในสื่อกันมากขึ้น และทุกคำพูดของอดีตพระภิกษุเหล่านี้จะแฝงไปด้วย ข้อคิด ข้อมูล และรวมทั้งธุรกิจต่าง ๆ ที่พวกเธอเหล่านี้กำลังจะทำ

“เปรียญสิบ” กับ “มหาสมปอง นครไธสง” เราคือเพื่อนกัน เพราะท่านคือ ประธานรุ่น มจร 46 ซึ่งเป็นรุ่นที่พวกเราจบร่วมกันมา และในฐานะสื่อมวลชนสายทีวี เคยนิมนต์ท่านมาออกรายการหลายครั้ง ทุกครั้งท่านมักพูดสิ่งที่ท่านไปบริจาค ช่วยเหลือเด็ก ทั้งเรื่องอุปกรณ์การกีฬา การสร้างห้องน้ำและรวมทั้ง “เปรียญสิบ” เคยแซวท่านเรื่อง “ค่าตัวแพง”

“เปรียญสิบ” กับ “มหาไพรวัลย์ วรรณบุตร” รวมทั้ง “มหาสมปอง” เราคือ เพื่อนร่วมห้อง ปริญญาเอก สาขาสันติศึกษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย แต่กับมหาไพรวัลย์ แม้เป็นเพื่อนร่วมห้อง แต่ไม่ได้สนิทกัน

และเราทั้ง 3 คนสุดท้าย “หนีเรียน” กันหมด แม้ พระอาจารย์มหาหรรษา ธมฺมหาโส จะเมตตาให้ลูกศิษย์โทรตามบ้าง พระอาจารย์ท่านเมตตาโทรตามบ้าง พวกเราคือ เด็กดื้อ คงหมดวาสนาเป็น “ดอกเตอร์”

ในฐานะ “เพื่อน” ได้แต่อวยพรให้ “เพื่อน” โชคดีใน “เพศฆราวาส”  ซึ่งมันจะเป็นอีกโลกหนึ่งของพวกเราที่ไม่เคยเจอมาก่อน

ในฐานะชาวพุทธ นับว่าเป็นความโชคดีของ “สถาบันสงฆ์” ที่คนแบบพวกเราหลุดออกมาจากวงการของคณะสงฆ์ได้ บุคลิกแบบนี้ พระสงฆ์และชาวพุทธมีอายุวัยกลางคนขึ้นไป ส่วนใหญ่ “รับไม่ได้”

การสึกออกมาทั้งของมหาสมปอง และมหาไพรวัลย์  หลายคนพุ่งเป้าที่ “พระเถระผู้ใหญ่” ซึ่งความจริง “มันไม่ใช่”

เท่าที่ทราบทั้ง 2 ท่านมีแผนที่ “จะสึก” ออกมานานแล้ว เรื่องนี้คงต้องให้ความเป็นธรรมกับพระเถระเหล่านี้ด้วย

ส่วนแฟนคลับของทั้ง 2 ท่านก็อย่าห่วง ต่อจากนี้ไปเท่าที่ดูทุกอย่างที่พวกท่านย่างก้าวและทุกคำพูดที่พวกท่านทำคือ “การตลาด” คือ “เงิน”

ซึ่งก็ถูก!! สึกออกมาก็ต้องดิ้นรนหาเงิน จะให้คนมาถวายเหมือนเดิม “ไม่มี” แล้ว

ส่วนแฟนคลับ หากเป็นห่วงมหาสมปองกับมหาไพรวัลย์ ก็โปรดซื้อผลิตภัณฑ์ที่พวกท่าน “รีวิว” หรือเป็น “พรีเซ็นเตอร์” ให้ด้วยก็แล้วกัน!!

มหาสมปอง นครไธสง, มหาไพรวัลย์ วรรณบุตร คือ “ชาวพุทธน้ำดี” มีคุณภาพ

ซึ่งคงไม่ต้องบอกว่า ความมีคุณภาพของพวกท่าน ตรงนี้ “ชาวบ้าน” และ “วัด” มีส่วนสำคัญไม่น้อยในการเลี้ยงดูพวกท่านมา

เมื่อถึงเวลา..พวกท่านคงมีโอกาสรับใช้ “พระพุทธศาสนา” แน่นอน เพียงแต่ตอนนี้ “คงมี” นักการตลาด นักพัฒนาบุคลิกภาพ หลายคนกำลังเขียนบทและพัฒนาบุคลิกภาพให้พวกท่านเป็น “นักแสดง”

ในฐานะเพื่อนคงไม่มีอะไรจะบอกมาก เพียงแต่ฝากมงคลสูตรข้อแรกไว้ว่า อะเสวะนา จะ พาลานัง ปัณฑิตานัญจะ เสวะนา ปูชา จะ ปูชะนียานัง เอตัมมังคะละมุตตะมัง

ขอต้อนรับทั้งสองท่านสู่โลกแห่งความจริง โลกแห่งโรงละคร!!

………………………….

คอลัมน์ : ริ้วผ้าเหลือง