วันที่ 15 ม.ค.2562 เพจ พระมหาไพรวัลย์ วรวณฺโณ ได้โพสต์ข้อความว่า ประเด็นที่น่าเศร้าของบ้านเราก็คือว่า เรามีสำนักข่าวและสื่อจำนวนมาก ที่ไม่มีความเป็นกลางมากพอ และบางครั้งก็ใช้วิธีการชี้นำสังคม ด้วยการพาดหัวข่าว หรือใช้คำเขียนข่าวที่ไม่ถูกต้องตามความเป็นจริง ซึ่งเป็นเรื่องของการสร้างความเข้าใจผิดให้กับคนที่เสพข่าว

อย่างเรื่องที่พระตักอาหารฉันในบาตร นี่ก็เหมือนกัน คือคุณไม่เข้าใจว่า การฉันลักษณะนี้มันไม่ใช่แบบเดียวกันกับบุพเฟ่ต์อย่างที่ฆราวาสทาน

คือของพระนี่ อาหารทุกอย่างแม้จะถูกจัดเรียงไว้ในถาด แยกประเภทอย่างเรียบร้อย ก็จะต้องมีชาวบ้านประเคนถวาย ผ่านตัวแทนของคณะสงฆ์ก่อนหน้านั้น พระสงฆ์ที่เหลือจึงจะสามารถเดินไปเลือกอาหารใส่บาตรมาฉันได้

แล้วการเลือกอาหาร คือเลือกครั้งเดียว ฉันหนเดียว บาตรเดียว ไม่เหมือนกับชาวบ้านที่อาจแยกกันได้ หรือพออาหารหมดแล้วจะลุกไปตักหรือเติมได้อีก แบบนี้พระทำไม่ได้ เรื่องนี้คนก็ไม่เข้าใจ

ขนาดอาตมาให้สัมภาษณ์กับสื่อช่องหนึ่งนะ พูดละเอียดมาก แต่ดูเหมือนว่าเขาก็ยังจะตะแบงและนำเสนอข่าวด้วยความอคติอยู่เช่นนั้นเอง

แค่ใช้คำว่าบุพเฟ่ต์ มันก็ทำให้คนส่วนใหญ่เกิดความเข้าใจที่ผิดได้แล้ว เพราะบุพเฟ่ต์ในความหมายของชาวบ้านกับของพระมันต่างกัน

อาตมาจึงอยากจะขอย้ำให้มากนะว่า อย่าทำให้ความเกลียดมันกลายเป็นความอคติไปเสียหมด ไม่ชอบอะไรก็ได้ แต่เหลือเหตุผลเอาไว้วิเคราะห์เอาไว้พิจารณาบ้าง

ขณะที่ก่อนหน้านี้เพจไพรวัลย์ วรรณบุตร ได้โพสต์ว่า เราจะไม่ชอบธรรมกายยังไงก็ได้นะ แต่เราจะปล่อยให้ความไม่ชอบกลายเป็นความอคติไปเสียทุกเรื่อง อย่างนี้มันก็ไม่ถูก

ที่จริงการฉันในลักษณะแบบนี้ มันเป็นเรื่องปกติมาก พระวัดป่าหลายวัดก็มีธรรมเนียมการฉันแบบนี้ คือโยมปวารณาถวายอาหารทั้งหมด จัดใส่ถาดไว้ ตัวแทนคณะสงฆ์รับประเคน จากนั้นพระที่เหลือทั้งหมดก็จะเลือกตักอาหารใส่บาตร เอาแต่ที่เป็นสัปปายะและพอประมาณสำหรับตัวเองเพื่อฉันรวมกันในบาตรนั้น

อีกอย่างที่ทำแบบนี้ ก็เพื่อเป็นการลดภาระเรื่องการจัดแบ่งอาหารและการเก็บล้าง ที่สำคัญอาหารที่เหลือจากการตักฉันของพระแล้วจะได้ไม่ปฎิกูลและเหมาะแก่การเป็นของควรบริโภคสำหรับญาติโยมต่อไปด้วย

ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยนะ เวลามีงานอบรมพระเยอะเยอะ ถึงอย่างที่จัดที่พุทธมณฑล ก็มีการถวายอาหารในลักษณะนี้ทั้งนั้น

ส่วนเรื่องเนื้อดิบนั้น พระท่านก็พิจารณาตามความเหมาะสมที่จะไม่ตักฉันได้ บางทีเราก็ไปซีเรียสกับเรื่องไม่ควรซีเรียส ส้มตำทุกวันนี้ก็ใส่ของดิบทั้งนั้น ทั้งปลาร้า ทั้งปูดอง ไหนจะลู่ลาบอีก พระที่ฉันของพวกนี้ก็อาบัติหมด ไม่ต่างจากฉันปลาดิบนี่เลย

ยังมีเรื่องอาหารหรูที่คนด่าพระกันมากนะ คือถ้าเป็นอาหารที่พระซื้อหามาฉันเอง หรือโพสต์อวดโชว์ในโซเชียล อันนี้อาตมาเห็นด้วยว่าสมควรด่าสมควรตำหนิ แต่ถ้ามันเป็นอาหารที่มีชาวบ้านเขาปวารณาและศรัทธาที่จะถวายให้พระได้ฉัน เราไม่ควรไปตำหนิทานของคนอื่นนะ ทำแบบนี้ไม่ถูก ที่ถูกควรต้องอนุโมทนาบุญกับทานของเขา เพราะมันเป็นความพอใจของเจ้าของทานที่จะถวายอย่างนั้น

และเรื่องที่คนส่วนหนึ่งไม่เคยเข้าใจ ซึ่งอาตมาพูดหลายครั้งก็คือว่า อาหารที่ถวายพระแล้ว เสร็จจากนั้นญาติโยมก็ได้ทานด้วย ไม่ได้ว่าขนไปที่ไหน บางทีเหลือกลับไปฝากคนที่บ้านอีก คนที่เข้าวัดทำบุญส่วนมากจะเข้าใจเรื่องนี้ดี

บางทีเห็นข่าวอะไรก็ต้องหาความรู้ก่อนนะ อย่าเพิ่งด่วนตัดสิน บางคนยังไม่ทันได้พิจารณาอะไรเลย แค่เห็นชื่อวัดก็ด่ากันอย่างสนุกปากแล้ว แบบนี้ก็ดูจะเกินเลยไปหน่อย