หยิบหนังสือเล่มหนึ่งมาอ่านสรุปประเด็นได้ คือ อุปสรรคอันยิ่งใหญ่ของการก้าวขึ้นเป็นองค์กรที่ยอดเยี่ยม คือ พฤติกรรมของคนเฮงซวยสร้างสภาพแวดล้อมการทำงานที่มีแต่ #ความมุ่งร้ายต่อกัน ทำให้การร่วมมือร่วมใจ ประสิทธิผลของงานและความภักดีของบุคลากรลดถอยลง แม้เราจะเอาชนะคนเฮงซวยได้ แต่พจนานุกรมยังบอกว่าเรายังเป็นผู้แพ้ในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง จึงต้อง #เรียนรู้หลักการสู้และการถอยไม่ปล่อยให้องค์กรเจ็บอีกต่อไป การอยู่กับคนดีๆ ยังต้องมีศิลปะในการอยู่ร่วมกัน แต่ถ้าเรายังต้องมีความจำเป็นอยู่ร่วมกับคนเฮงซวยทุกสายพันธุ์ เช่น คนขี้วีน ช่างจิกกัด ชอบกดดัน กลั่นแกล้ง แทงข้างหลัง รวมๆ หมายถึง #พวกมีปมที่มีความสุขบนความเจ็บปวดของคนอื่น

คำถามคือ เราหรือเขากันแน่นะที่เฮงซวย อย่าด่วนตีตราว่าคนอื่นเฮงซวยแต่จงเร่งรีบตีตราถ้าเราเป็นเช่นนั้น การเรียนรู้ศิลปะการอยู่ร่วมกับคนเฮงซวยไม่ใช่การท้าตีท้าต่อย ขจัดเหล่าร้ายในโลกใบนี้ แต่มีเป้าหมายคือการช่วยคุณรักษาชีวิตอันสงบสุขในแต่ละวันอย่างดีที่สุดให้บาดเจ็บน้อยที่สุด เพราะถ้าเรามัวแต่ปาอึใส่คนอื่นตัวเราจะเลอะด้วยเหมือนกัน ทำให้นึกถึงคำว่า #จงมีส่วนร่วมแก้ไขอย่ามีส่วนสร้างปัญหา ซึ่งคนที่เหมือนกันจะจับกลุ่มกัน มากกว่า คนที่แตกต่างกันจะดึงดูดกัน จึงสรุปว่า #จงระวังคนเฮงซวยคนเดียวหรือไม่กี่คนทำลายทีมหรือองค์กรที่ครั้งหนึ่งเคยมีอารยธรรมลงได้อย่างรวดเร็ว

สาราณียธรรม
พระอาจารย์ปราโมทย์ วาทโกวิโท
พระวิทยากรต้นแบบสันติภาพ
ณ พลูธยารีสอร์ท พระนครศรีอยุธยา
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒